ผู้คนเริ่มจาง ดอกไม้ข้างทางก็เริ่มเหี่ยวลง
แล้วเธอถามมา ว่ายังฟังกันอยู่รึเปล่า
ฉันแค่คิดอะไรนิดหน่อย แค่นั้นเอง
เหมือนเดิมทุกที มือสองเรากุมไว้อย่างเคย
เหมือนดังเช่นเคย เราเริ่มพากันเดินช้าลง
ให้เส้นทางนี้ไม่มีวันจบ เท่านั้นเอง
จะต้องเดินอีกไกลสักเท่าไร ไม่อยากทำให้เธอต้องลำบาก
ยิ่งฉันรั้งเธอไว้มากเท่าไร กลัวจะทำให้เธอยิ่งไกลห่าง
หากเธอรู้และเธอคิดเหมือนกัน ก่อนที่เธอและฉันต้องลาจาก
อยากให้รู้ ว่าฉันรัก ให้เธอลองกลับไปคิดดูได้ไหม
คืนนี้ลาก่อน ให้เธอพักผ่อน
พรุ่งนี้เราคงได้พบกันอีกครั้ง
ฉันหวังว่าสักวัน
ฉันคงจะพูดคำคำนั้น ออกไป
จะต้องเดินอีกไกลสักเท่าไร ไม่อยากทำให้เธอต้องลำบาก
ยิ่งฉันรั้งเธอไว้มากเท่าไร กลัวจะทำให้เธอยิ่งไกลห่าง
หากเธอรู้และเธอคิดเหมือนกัน ก่อนที่เธอและฉันต้องลาจาก
อยากให้รู้ ว่าฉันรัก ให้เธอลองกลับไปคิดดูได้ไหม
จะต้องเดินอีกไกลสักเท่าไร ไม่อยากทำให้เธอต้องลำบาก
ยิ่งฉันรั้งเธอไว้มากเท่าไร กลัวจะทำให้เธอยิ่งไกลห่าง
หากเธอรู้และเธอคิดเหมือนกัน ก่อนที่เธอและฉันต้องลาจาก
อยากให้รู้ ว่าฉันรัก ให้เธอลองกลับไปคิดดูได้ไหม
จะต้องเดินอีกไกลสักเท่าไร ไม่อยากทำให้เธอต้องลำบาก
ยิ่งฉันรั้งเธอไว้มากเท่าไร กลัวจะทำให้เธอยิ่งไกลห่าง
หากเธอรู้และเธอคิดเหมือนกัน ก่อนที่เธอและฉันต้องลาจาก
อยากให้รู้ ว่าฉันรัก ให้เธอลองกลับไปคิดดูได้ไหม
ให้เธอลองกลับไปคิดดูได้ไหม
ให้เธอลองกลับไปคิดดูได้ไหม